Stoptober. Ik doe er aan mee. Nee, ik rook helemaal niet. Ik ga stoppen met insta. Sowieso deze maand, maar misschien wel langer. En ik deze blog leg ik je uit waarom ik kies voor deze stoptober insta break.
Ik vind social media geweldig. Correctie: vond social media geweldig. Zat als een van de eersten ooit op Hyves (tell me you’re old without telling me you’re old…). Stapte daarna over naar Facebook en was ook al snel actief op insta. Een platform dat bij me paste. Toffe foto’s, waar je op kunt reageren maar niet per se ziet wat anderen na jou zeggen. Mensen volgen die je uit het oog geraakt was, die je helemaal niet kent maar die je leuk vindt… laten zien wat je zelf allemaal uitspookt. Yes. Super. Dat er dan af en toe iets tussen zat dat ik niet zo tof vond, nam ik voor lief.
Social is niet meer zo social
Maar de laatste jaren is social media helemaal niet zo sociaal meer. Het is een rete effectieve manier van klanten bereiken. Als je je story’s opent zie je om de 3 story’s steeds meer reclames en ook je tijdlijn staat niet meer vol met foto’s van mensen die je volgt. Nee, het staat vol met advertenties en voorgestelde accounts om te volgen.
Dat was een tijdje interessant, omdat het algoritme me daardoor op accounts wees die ik oprecht tof vond om te volgen. Maar dat is al lang niet meer zo. Ik wil helemaal geen irritante temu-advertenties zien! Ik wil zien wat mijn neef in Zweden post. Wat mijn oud-collega en zijn gezin meemaken nu ze na een wereldreis geëmigreerd zijn. De blije snoet van iemand die een hardloopwedstrijd liep na ziekte. Of dat toffe account over aquarel! Hilarische posts van ADHD’ers net als ik, want om ons kun je lachen. Ik wil de mensen zien die ik tof vind om te volgen. Niet de bedrijven die me iets willen verkopen. Tot in den treure.
Wat ik ook niet meer zo sociaal vind aan sociale media, is dat het een excuus geworden lijkt om bagger over anderen uit te storten. Puur omdat het kan. “Ja je zet het toch zelf op social media? Dan vraaaag je er toch ook om?” En daar kots ik van. Weet je niks leuks te zeggen? Zeg dan niets. Je hoeft niet alles te posten wat je denkt! Ik zit voor mijn lol en ontspanning op insta, net als veel anderen en heb echt geen zin in kritiek of roddels. Als iemand vlees eet, zit ‘ie niet te wachten op comments dat hij vegetarisch eten moet, de dierenbeul! Iemand die dik is, zit niet te wachten op haatreacties gebaseerd op postuur. En iemand die dun is andersom ook niet. Laat elkaar toch! Leven en laten leven… zo simpel is het.
Ik ben heus niet heiliger dan de paus. Ook ik reageer soms zonder na te denken. Maar niet met de bedoeling om iemand te kwetsen of beledigen.
Het kost me bakken met energie
Voor mij was social media een leuke manier om contact te hebben met de wereld. Heb er ontzettend veel leuke mensen door leren kennen, mooie gesprekken gevoerd, banden weer aangehaald en schaamteloos geflirt. Het gaf me energie. Ik had er plezier van!
De laatste tijd dus steeds minder. Dat zette me na een rotdag gisteren aan het denken. Waarom spendeer ik er minstens een uur per dag aan als ik me er zo vaak aan erger? Geeft het me nog energie? Het antwoord is nee. Ik weet dat ik gevoelig ben, last heb van negatieve opmerkingen, ik voel dan onrecht. Ik erger me aan geklets achter mijn rug om. Aan de DM’s van wildvreemden die zelf niks posten vanaf hun accounts met slotjes erop, 0 foto’s en 4.817 gevolgde accounts, maar mij wel even willen laten weten dat ik heus niet beter ben dan een ander nu ik slank ben. En dat ik een arrogante uitstraling krijg. Te vaak feest en drink. Dat ik echt niet verder af moet vallen, want er blijft niks van me over. Niet zo zielig moet doen met die depri story’s. Iedereen voelt zich wel eens kut. Dat iedereen wel eens druk of overprikkeld is en dat ADHD een hype is. Of dat ik écht met een onbekend gastje van 22 op date moet, want hij laat me alle hoeken van de slaapkamer wel even zien. Dat ik überhaupt weer moet daten en de moed niet op moet geven want die ware liefde die komt echt nog wel. Het is toch zonde van zo’n mooie vrouw? Zucht. Echt. Zucht.
Ik heb maar zoveel uren in een dag. En ik kies er deze maand voor om de negatieve energie die instagram vreet, los te laten. Want waar ik normaal even boos word, of gefrustreerd een blogje tik en daarna een mentale middelvinger opsteek, merk ik dat me dat niet meer lukt. Het knaagt aan me en stapelt zich op. Dus. Stoptober, insta break. Deze maand vol focus op mijn meiden, creatief bezig zijn, real life afspreken met familie, vriendinnen en vrienden.
