Bestemming 221 – Oncologie. De ene afdeling in het ziekenhuis waar je niet wilt zijn. En toch liep ik er vanmorgen. Stijf van de zenuwen en meer dan een beetje bang. Ik vond vorige week namelijk een knobbeltje in mijn borst.
Toen ik geinend mijn borsten vastgreep en riep dat ik toch overwoog om de ‘theezakjes’ mee te nemen bij een intake voor de buikwandcorrectie waar ik over nadenk. En in mijn linkerborst voelde het anders, een duidelijk voelbare bult. Ik dacht nog ‘zal wel een kliertje’ zijn – terwijl ik eigenlijk wel beter wist. Want een paar dagen later zat het er nog steeds.
Ik moest toch al bij de huisarts langs, voor evaluatie van de pil naast mijn spiraal tegen mijn overgangsklachten. Nou die combinatie werkt, want al mijn vreselijke klachten die ik deze zomer had zijn als sneeuw voor de zon verdwenen. Bijkomend effect: mijn ADD-medicatie is nu te hoog. Ik schiet regelmatig hyperfocus in. En dat is een manier van overgefocust zijn die niet zo prettig is. Op het moment zelf voel je het niet, want je vergeet de hele wereld om je heen. Maar als het uitgewerkt is, merk je opeens dat je urenlang zonder pauze gebikkeld hebt en dan stort je in. En als dat om twee uur ‘s middags is, dan ben je niet blij als je nog tot vijf uur werken moet. Dit ter sprake gebracht en mijn dosis wordt verlaagd.
Toen als laatste toch maar die knobbel genoemd. Die onmiskenbaar is. De huisarts belde meteen met het ziekenhuis en ik werd met spoed ingepland op de mammapoli. Dus daar liep ik dan vanmorgen. Amper geslapen de afgelopen nachten door een hoofd dat niet uitwilde en nachtmerries. Me groot moeten houden bij de meiden om maar niks te laten merken. Dat ik al meteen om half negen aan de beurt was vond ik fijn. Dan heb je het maar achter de rug.
Ik kreeg een mammografie – foto’s van beide borsten die plat werden gedrukt. Voordeel van theezakjes in cup C in plaats van de E die ik voor mijn operatie had: ik voelde er niks van. Elk nadeel…. 😉
Daarna een echo bij de radioloog die ter plekke al zei dat ze vermoedde dat het een cyste was. Ze heeft een punctie gedaan met een naald en er vloeistof uit gehaald dat onderzocht is. Vanmiddag kwam de uitslag en het is goddank goed nieuws. Inderdaad een cyste en geen tumor. Ik heb gehuild van opluchting. Vanavond bestellen we pizza en ik drink er eentje. Op mijn gezondheid. Geen kanker. Bestemming 221 – Oncologie: ik kom voorlopig niet meer terug. En het liefst helemaal nooit.
