Ik vind dat de mentale kant van een maagverkleining een kant is die onderbelicht blijft. Als je vertelt dat je een maagverkleining krijgt of hebt gehad, hoor je meteen de standaard antwoorden. Iemand die een tante van een buurvrouw van een kennis kent die alle kilo’s er weer bij heeft. Dat je uit eten gaan wel kunt vergeten, want dat kan niet meer. Maar ook juist reacties van iemand die het ook gedaan heeft en ontzettend blij is. Ik val in die laatste categorie. Ik ben ook blij dat ik het gedaan heb. Maar over de mentale kanten ervan hoor en lees je maar weinig.
Heel eerlijk: ik vind het soms best wel zwaar. Fysiek niet. Ik heb het geluk dat ik vrijwel alles kan eten. Heb bijna nooit dumpings – en als ik ze heb is het dan door dingen die sowieso al niet bepaald gezond zijn. Zoals snoep. Geef me een handje skittles en binnen een half uur lig ik voor pampus op de bank door te veel suiker.
Social media successen
Mentaal vind ik het dus pittig omdat mijn hoofd niet altijd even fijn meewerkt. Ik zit de laatste maand op een plateau en val dus amper tot niets af. Ik weet dat het erbij hoort. Afvallen gaat niet in een rechte lijn naar beneden. Maar op social media is dat beeld toch anders. Iedereen deelt zijn/haar succesverhalen. Elke week een weegupdate met de verloren kilo’s. En dat gaat bij anderen vooral keihard in een rechte lijn naar beneden. Bij mij niet. En dat levert mij vooral stress op. Ik ga mezelf teveel vergelijken met anderen. Zie ik mensen die ongeveer tegelijkertijd zijn geopereerd en al 35 kilo kwijt zijn. Terwijl het er bij mij “maar” 22 zijn.
En dat is het stomme er aan. Had me een jaar geleden verteld dat ik 84 kilo zou wegen en maat 42 zou dragen, ik zou er à la minuut voor getekend hebben. Nu? Ben ik na een maand weinig gewichtsverlies bang dat ik nu al ga stabiliseren. Omdat je voor de operatie hoort dat je ongeveer 70% van je overgewicht gaat verliezen. Nou, dat is bij dus al over 2 kilo. Daar ben ik totaal nog niet klaar voor. Want ik wil die getallen op de weegschaal naar beneden zien gaan.
Ik hou teveel vast aan de cijfers
Ik hang veel te veel van mijn eigenwaarde op aan mijn uiterlijk en voorál aan mijn gewicht. Ik voelde me altijd en eeuwig de mindere van een ander. Puur omdat ik dik was. Dat is gelukkig aan het veranderen. Het kritische stemmetje in mijn hoofd houdt zich tegenwoordig best wel koest. Omdat ik blij word van mijn spiegelbeeld. Ik weer leuke kleding aankan, in plaats van te kopen wat het meest flatteert. Dat ik niet meer bang ben dat ik niet in een achtbaanattractie pas. En omdat mijn suikerwaardes weer vallen binnen wat normaal is.
Dus waaróm hou ik dan toch zo vast aan die cijfers? Dat ik persé nog veel gewicht kwijt wil en maat 38 aan wil passen terwijl ik eerder op mijn blote knietjes zou gaan van hoe ik er nu uitzie en vooral hoe ik me nu voel? Ik deed de operatie voor gezondheidsredenen, maar ik focus me nu veel en veel en veel te veel op de weegschaal. En daar wil ik van af.
De mentale kant van een maagverkleining had ik dus zwaar onderschat
Vanmorgen ben ik daarom bij mijn eigen diëtiste geweest die me altijd erg fijn begeleid heeft. Ze is sterk op de mentale begeleiding. Iets wat ik in mijn natraject niet zo ervaar. Niet dat ik niet begeleid word – in tegendeel. Maar ik heb een minder klik met de begeleiders. Telefonisch contact, of een vergadering via Teams of Zoom is toch anders dan fysiek tegenover iemand zitten. Het eerste gesprek vanmorgen was weer fijn. We hebben het veel over die innerlijke criticus gehad. En over social media. Want ik ben er vatbaar voor, die invloed van anderen is groot. Terwijl ik juist terug wil en moet naar mezelf. Aanvoelen wat ik nodig heb en wat goed voelt voor mij.
Voor nu is dat voor mij: social media gebruik terugschroeven. Ik vind het fijn om bepaalde mensen te volgen die ook hun struggles laten zien. Die een eerlijk beeld schetsen. De hosanna-accounts laat ik even voor lief. Ik gun het iedereen om hun successen te vieren – dat doe ik zelf natuurlijk ook – maar voor mezelf moet ik even afstand nemen. Mijn eigen weg volgen. En vertrouwen leren hebben in mijn lijf. Want die mentale kant van een maagverkleining, die had ik dus zwaar onderschat.
2 gedachten over “De mentale kant van een maagverkleining”
Beste Nienke,
Ongeveer 7 jaar geleden heeft mijn vrouw deze operatie gehad. De resultaten ongeveer zoals jij schrijft,
maar de mentale verandering, ik kreeg een vrouw er voor terug.
Dat was wel even wennen, in bestek van ongeveer een halfjaar.
Zij was ongeveer 83 kg, nu zit ze op ongeveer 94 kg.
Het blijft in zeker opzicht een gevecht met onszelf, telkens weer afzien en de discipline opbrengen om dat doel en je gezondheid niet uit het oog te verliezen!
Alle respect voor wie deze stap neemt !
Dank Paul! Het is mentaal inderdaad een hele uitdaging.