Ik heb al een kleine twee jaar een friends with benefits. Iemand die me ontzettend dierbaar is en die ik absoluut in mijn leven wil en ik denk ook wel echt nodig heb. Niemand die mij kent als hij. Die me accepteert als hij. En er komt niemand ook maar in de búúrt van hoe ik helemaal mezelf kan zijn als bij hem.
Dus waarom is het dan geen volledige relatie in plaats van die friends with benefits? Heel kort: leeftijdsverschil. Toen wij elkaar leerden kennen was het voor mij een veilige constructie. Wel de lusten, niet de lasten. En omdat hij veel jonger is dan ik, zou het toch nooit meer kunnen worden dan dit en zou ik dus niet méér voor hem gaan voelen dan casual afspreken, je kent het. Well think again darling! Ik ging tóch voor de bijl. Met alle gevolgen van dien, want er zit écht niet meer in. We hebben er uitvoerig over gepraat. Conclusie: andere levensfases, kinderwens, noem het maar op. Het past gewoon niet. En daar ben ik best kapot op gegaan een tijdje geleden. De “Zwelgje” in mij zat (en eerlijk is eerlijk, zit ook nu nog best vaak) vast in negatief denken. Waarom is het mij nou niet gegund, die vaste relatie? Wat doe ik verkeerd?
Een paar jaar geleden was ik best actief op dating gebied. Ik hield zelfs een anonieme blog bij over daten als een (toen nog) 40-jarige. Van hilarische faal-dates, tot een man die als Kryptonite voor me was, en iemand die echt bij me leek te passen maar van het toneel verdween. Daarna kwam mijn FWB in beeld en stopte ik met daten. Ik had alles wat ik nodig had en was daar meer dan happy mee.
Tot nu dus. Ik zie mijn FWB nog steeds, maar we hebben wel afstand genomen. Zien elkaar veel minder vaak. Geen hele weekends meer, en ook niet meer elkaar zo ongeveer elk vrije weekend van mij zien. Niet meer spontaan in de auto springen als we niks te doen hadden. Terug naar slechts af en toe. Het is behoorlijk wennen, want de gevoelens zijn natuurlijk niet zomaar weg. Maar ik weet dat ik dóór moet. Verder moet zoeken, naar iemand die qua leeftijd beter bij me past, maar me dat zelfde bijzondere gevoel geeft als mijn FWB.
Het leed dat daten heet 2.0
En dus moet ik weer gaan daten. Dat doe ik ook. Maar als ik eerlijk ben, vind ik er geen klap aan. Vandaar ook de titel bij dit blogje: het leed dat daten heet. Ik heb de lexa-app al uitgespeeld geloof ik. Okcupid ook. Tinder begin ik maar niet aan, want domme one night stands gaan me ook niet verder brengen. Dat heeft mijn ‘slettenfase‘ na mijn scheiding wel bewezen… En toch, op al die apps, bijna niemand kan me écht kan bekoren. Gesprekken stokken. Of gaan meteen zó ver de diepte in dat ik terugdeins. Ik wil helemaal niet horen dat je het “helemaal ziet zitten om een relatie te beginnen”, terwijl we nog niet eens een koffiedate hebben gehad.
De eerste ghoster 👻 is ook al weer voorbijgekomen. En al weet ik dat het niet aan mij ligt, toch kwetst het als iemand je zomaar blokkeert. Wat is er toch gebeurd met iemand vertellen dat je het toch niet zo ziet zitten?!
Vrijheid Blijheid
Het lijkt verder ook dat iedereen na corona vooral opzoek is naar “vrijheid-blijheid”. De mannen die eerlijk zeggen dat ze een vaste relatie willen zijn in de minderheid. Zo ongeveer álle mannen die ik tegenkom willen een friends with benefits relatie. En die heb ik al. Ik wil méér dan dat. Ik wil ook de mindere momenten met je kunnen delen. Ik heb het nodig om me belangrijk te voelen. Bij mijn FWB voelde ik dat voor het eerst in mijn leven bij iemand. Dat ik écht belangrijk voor hem was. Keer op keer liet en laat hij me dat zien en voelen. En ik wil dat wéér.
Maar heel eerlijk: ik word van dat daten een beetje moedeloos. Na twee maanden dating apps ben ik wel uitgeswipet… Eén lichtpuntje nog. Binnenkort heb ik een tweede date met iemand. Want de eerste was leuk, en ons contact is dat ook. We lijken hetzelfde te zoeken. Ik heb nog een beetje twijfels of er echt een klik is. Dat weet hij ook, want daar ben ik eerlijk over geweest. Toch hoop ik dat er die tweede date een vonkje overspringt. Want ik wil het zo graag. Weer eens straalverliefd worden.
5 gedachten over “Het leed dat daten heet”
Een nieuwe vriend is je gegund
Moed houden het gebeurt soms heel onverwachts en uit een hoek die je helemaal niet verwacht.
Dank je wel Dinie ❤️
Oh ik voel je! Daten is echt vreselijk. Hopelijk is je tweede date leuk en springt er een vonkje over. Het is je gegund ❤️
Dank je Esther! Wie weet springt de vonk over inderdaad. Zou leuk zijn 😊