De euforie van een fantastisch weekendje Hamburg is snel weg als mijn vriendin haar auto in stapt en naar huis rijdt. Ik pak mijn koffer uit, leg de cadeautjes voor de meiden weg en zet de wasmachine aan voor een was. En plof daarna in mijn eentje op de bank.
Tijdens ons weekendje weg voelde ik mijn stemming al omslaan. Met een latte macchiato voor me zie ik tientallen stelletjes hand in hand over de kade langs de Elbe lopen. Het ene stel inniger dan het andere, maar toch. Samen.
De laatste avond ging ik tijdens het stappen misschien daarom wel even helemaal los. Niet in de zin van dronken worden of zo. Maar in een stad waar niemand me kent, heb ik sneller lak aan dingen. Dat was dit weekend niet anders. Party outfit aan. Cocktails en shotjes, dansen en flirten op de dansvloer. Momenten van onbezonnenheid en gewoon helemaal mezelf kunnen zijn. Als tegengewicht voor hoe ik me eerder op de dag voelde.
Ik kijk terug op een fantastisch weekendje Hamburg met een vriendin. Waarin we ons rot gelachen hebben, we genoten van een concert van mijn lievelingsband Nothing but Thieves. We gingen shoppen omdat het goot van de regen, we dronken cocktails aan de bar van het Hardrock Café, waar de barman uit Engeland kwam, maar dankzij zijn vriendin fantastisch Nederlands sprak en maar wat blij was om een gesprek in het Nederlands te voeren. We hadden onderling ook goede gesprekken , ontmoetten nieuwe mensen en gingen de laatste avond uit ons dak in de Wunderbar, een van de leukste gay bars van Hamburg.
Zin om te zwelgen in zelfmedelijden heb ik niet. Maar waar mijn lieve vriendin bij thuiskomst wordt opgewacht door haar man, zit ik in een leeg huis in mijn eentje op de bank. En was ik dus even vergeten dat dat na een breuk altijd een stukje harder pijn doet dan normaal.
