De tijd vliegt voorbij! Tijd voor een update, want gisteren was het alweer twee weken geleden dat ik mijn mini gastric bypass kreeg. En waar de eerste week echt behoorlijk tegenviel, ging week twee best oké.
De eerste week na mijn operatie had ik niet heel veel behoefte aan eten. Dat ging afgelopen week beter. Ik kan niet zeggen dat ik hongergevoel heb gehad, maar wel momenten dat ik dacht: ik heb zin in iets. Tot nu toe ging alles wat ik gegeten heb nog goed. Het is best gek dat eten opeens voelt als iets dat behoorlijk spannend is. Maar dat is het toch. Bij elk ‘nieuw’ iets dat ik na mijn mini gastric bypass probeer, is het afwachten hoe het gaat vallen. Kan ik er tegen? Of krijg ik een vastloper? Of nog erger, een dumping?
Een vastloper is dat voedsel vanuit de maag niet in de dunne darm kan komen. En een dumping is juist als het te snel in de darm terechtkomt. Dit kan door verschillende dingen komen, maar de dunne darm waar het voedsel nu meteen in terecht komt kan bijvoorbeeld eten dat te vet of suikerrijk is niet aan, of dat in te grote brokken in de maag komt. Het credo is dus: langzaam eten. Laat ik daar nou best wel moeite mee hebben! Ik kauw over het algemeen goed, maar ik ben wel een snelle eter! Dat moet ik dus echt gaan afleren. Een paar heb ik al gevoeld dat ik te snel gegeten had, dat zorgt voor stekende pijn in mijn mini-maag. Gelukkig zakte dat gevoel al snel af, omdat ik toen ik dit had maar gewoon gestopt ben met eten.
Inmiddels kan ik weer redelijk wat eten dus. Ik begin de dag met een glas Optimel en daarna een schaaltje yoghurt met wat fruit en een beetje granola. Iets wat zwaarder is zoals brood, dat kan mijn maag nog niet aan zo vroeg op de dag. Ik lunch vaak wel met een boterham of een cracker. Ik moet goed opletten dat ik veel eiwitten binnenkrijg, dus mijn beleg is wel iets dat veel eiwit bevat. Meestal zoals vleeswaren of een eitje, of avocado gemengd met wat hüttenkäse. Die laatste vind ik naturel echt niet lekker, maar met wat avocado is het prima te doen.
Niets afgevallen, maar aangekomen
Wat meer gaan eten heeft er ook voor gezorgd dat ik deze tweede week niet ben afgevallen. Sterker nog, er zit 8 ons bij. Dat heeft te maken met dat mijn lijf weer balans moet zoeken, even opslaat wat er nu binnenkomt. En omdat er weer wat vocht opgeslagen wordt. Ik heb nogal wat kwijtgeraakt aan vocht die eerste week. Op zich dus niet zo gek, maar in mijn paniekhoofd zorgde dit voor toch behoorlijk wat stress. Ik had wel ergens gelezen dat dit kon gebeuren, maar bij degenen die ik volg op instagram zie ik de cijfers week na week na beneden gaan, ook vlak na de operatie. Ik heb al minstens tien keer gedacht dat de operatie mislukt is, dat ik natuurlijk de uitzondering op de regel ben en degene ben die niet afvalt. Zou toch een nachtmerrie zijn of niet? Dat je een operatie ondergaat – iets wat heftig is en waar ik écht heel goed heb nagedacht of ik dit wel wil, en dat je dan niet afvalt??
Laten we hopen dat mijn lijf snel gewend is aan de nieuwe situatie en ik weer ga afvallen. Gezien de vele berichtjes die ik op insta gehad heb dat het herkenbaar is, dat het normaal is en dat de cijfers écht wel weer naar beneden gaan, moet dat wel goedkomen. Ik baal wel, want ik was zo blij dat ik mijn eerste mijlpaal al gehaald had…
Maar goed, week 3 here we come. Ik voel me vandaag best prima. En dat is maar goed ook, want vanavond is de eindmusical van mijn oudste dochter. Het kan wel eens een latertje worden. Ik neem maar een snackje mee voor de zekerheid. En tegen mijn natuur in ga ik maar niet op hakken, maar braaf op sandaaltjes. Maar voor het eerst weer wat make-up op mijn snoet doet me goed. Voel me langzaamaan weer een beetje mezelf. Al wisselt dat nog sterk hoor. Afgelopen weekend heb ik nog een hele dag op de bank gebivakkeerd omdat ik me echt niet lekker voelde.
Ik heb behoorlijk wat blauwe plekken van de incisies, de hechtingen jeuken en de bloedverdunners die ik elke dag moet spuiten (twee per dag ook nog omdat de apotheek niet aan de voorgeschreven dosering kon komen) zorgen voor blauwe plekken. Mijn buik is een rampgebied. Bont en blauw ben ik. En gezien de kleur die het nu heeft, gaat het ook nog wel eventjes duren voor dat weer normaal is.
