Maar ik wou juist dat ik jou was
Gewoon een dag niet mezelf was
Dat ik alles was wat jij was
– Veldhuis en Kemper –
Dit liedje is op bepaalde dagen echt mijn lijflied. Ik zou wel eens een dag een slank persoon willen zijn. Wel langer dan een dag ook. Hoe zou het voelen om in de spiegel te kijken en je mooi te voelen? In plaats van alleen maar die speklaag die je buik is te zien, met afdak van een keizersnee waardoor je je verschrikkelijk lelijk voelt. Waardoor je je afvraagt wat een ander in hemelsnaam ooit mooi aan je zou kunnen vinden? En dat het dus geen wonder is dat je al zo lang single bent?
Hoe zou het voelen als je je jeans gewoon zonder problemen over je heupen trekt en hem dichtknoopt? Hoe dat ook na 4 maanden nog kan omdat je nog steeds hetzelfde weegt als toen je hem kocht? Ik wou dat ik jou was en dat jurkje aan zou kunnen doen net zoals jij en me dan mooi zou voelen. In plaats van er een of ander spandex strak-trek shirt onder te moeten dragen zodat je mijn rollen minder ziet. En me dan rot zweet, want hé het is zomer maar ik moet twee laagjes aan.
hoe zou ik eten als ik jou was?
Ik zou ook wel eens willen ervaren hoe het is om een gezonde relatie te hebben met eten. Eten tot je genoeg hebt. Je niet schuldig te voelen als je na een lange werkdag terugvalt op pizza. Die je dan wel opeet omdat je honger hebt, maar niet met plezier van ‘oe lekker, pizza!’ maar met ‘dit moet je eigenlijk niet eten dikzak’. Hoe voelt het om gewoon volgens een ritme te kunnen eten zónder calorieën te tellen? Om te eten wat je lekker vindt zonder dat dat stemmetje tekeer gaat? Hoe denk jij als gezond persoon? Welke eetkeuzes maak je?
Hoe praat het stemmetje in je hoofd tegen jou? Praat ze lief tegen je? Of brandt ze je af net zoals mijn stemmetje doet? Ik probeer het met affirmaties te doen, maar het helpt geen zak. Ik heb geen hekel aan mezelf als persoon. In tegendeel. Ik weet dat ik sterk ben, trots, loyaal. Beetje chaotisch en niet zo attent als ik wel zou moeten zijn van mezelf. Maar hoe vaak ik ook voor die spiegel sta en zeg: je bent goed genoeg en mooi genoeg, het helpt geen zak. Mijn lijf is lelijk. Ik ben als persoon niet lelijk. Maar mijn jas, mijn lijf, mijn vel, mijn huis is dat wél. En dat stemmetje in mijn hoofd weet dat feilloos te vinden. Als ik nieuwe lingerie heb waarin ik me zowaar mooi voel. Of een nieuwe outfit. De eerstvolgende keer dat ik het aan heb en voor de spiegel sta, zie ik dingen die ik in de winkel niet zag. En voel ik me weer lelijk. Heb jij dat ook? Of sta je voor de spiegel en zeg je ‘ziet er top uit vandaag! Let’s kick some ass?’
Hoe zou ik me voelen als ik jou was?
Zou ik me begeerd voelen ? Over straat lopend als slanke mooie vrouw die aandacht trekt van mannen? Die zich daarvan bewust is en kan spelen met haar sensualiteit? Die kan terug flirten als ze aandacht krijgt van een man die ze aantrekkelijk vindt. In plaats van over haar schouder kijken of die man niet naar iemand achter haar kijkt. Want dat doe ik. Als ik überhaupt al doorheb dat iemand met me flirt. Want dat komt gewoon niet in me op. Waarom zou iemand willen flirten met een dik persoon zoals ik? Als er een slanke vrouw naast of achter me zit?
Hoe zou het zijn om seks te hebben met zelfvertrouwen? Je bewust te zijn van welk effect je hebt op een man of vrouw? Hoe je je mooi en sexy voelt en kunt loslaten in plaats van jezelf constant af te vragen hoe je er wel niet uit moet zien met al dat spek. Ik kan vrijwel nooit écht genieten van seks. Omdat ik me behalve bij één persoon die me dierbaar is, niet kan overgeven. Omdat ik in mijn hoofd blijf en me niet durf over te geven aan genot. Ongeremd en mooi.
Ja, ik wou dat ik jou was. Dat ik alles was wat jij was.
