Volgens mijn google statistieken is “Patat eten na een maagverkleining” de zoekterm die het meest gebruikt wordt door mensen die vervolgens doorklikken naar mijn blog. Kennelijk is het voor mensen (misschien wel die zich nog oriënteren op een maagverkleining) een belangrijke vraag.
Kun je nog patat eten na een maagverkleining? Het antwoord is denk ik voor iedereen verschillend. Ik ken mensen die het niet meer kunnen. Ik kán patat eten, maar alleen als ik er dan geen saus bij neem. Ik kan dan een paar frietjes eten zonder dat ik last krijg. Maar eerlijk gezegd, een patatje zonder vind ik net niks. Dan eet ik het net zo lief niet. Want de combinatie van vet en suiker (er zit nogal veel suiker in fritessaus en curry), die valt bij mij niet goed meer. En daar ben ik helemaal oké mee. Patat uit de airfryer gaat altijd goed en liever kies ik voor zoete aardappelfriet met truffeldressing van remia.
Toch kan af en toe echt niks op tegen een ouderwetse bak patat speciaal van de snackbar. Aifryer patat is gewoon écht zo lekker niet. Vorige week at ik voor het eerst in denk ik een half jaar een patatje speciaal. Ik had er al wéken zin in! En dus nam ik het risico op een dumping voor lief.
En ik genooooot van elke hap. De overwinning voor mij ligt niet in het eten zelf, maar in mijn mindset. Ik kan nu een half bakje patat eten zónder dat dat kritische stemmetje tekeergaat dat ik geen patat ‘mag’ eten. Wát een fijn iets is dat! Gewoon genieten van eten. Zonder oordeel.
Alleen….. dat oordeel kwam uit onverwachte hoek alsnog. Van instagram. Mensen die op mijn story’s gezien hadden dat ik patat gegeten had en er een lichte dumping van kreeg. Die ik er voor heel duidelijk voor over had. Maar uit wat berichtjes in mijn DM was de tendens vooral: hoe dóm kon ik zijn?! Na een maagverkleining mag je nooit meer ongezond eten ja?! En dus ben je een sukkel als je het wél doet en eigen schuld dikke bult, bla di bla. Ik had de operatie toch niet voor niks gedaan? Wilde ik weer dik worden of zo?
Ik was er best een beetje verbaasd over. Ja ik heb een maagverkleining gehad. En ja ik eet meestal gezond. En soms dus ook niet. Ik ben een normaal mens en net als iedereen heb ik ook af en toe zin in een patatje speciaal. Of een broodje kroket. Een pizza, of een ijsje. Het is niet zo dat ik die de rest van mijn leven nooit meer eten mag of kan. Ik wéét dat de kans op een dumping groot is, daarom eet ik deze dingen niet vaak. En patat al het allerminst. Maar áls ik dan toch eens voor de bijl ga, dan is het een héél bewuste keuze. En neem ik de dumping voor lief. Het draait allemaal om balans, mensen. Balans.
Ik lig van die twee nare reacties die ik kreeg totaal niet wakker. Mensen dumpen nou eenmaal bagger op internet. Spuien gal op een manier die ze in je gezicht niet durven zeggen. Oordelen over een ander is vanaf je scherm nog een beetje makkelijker dan in het echte leven. Ik haal mijn schouders erover op. Wat ik wél doe is een zo eerlijk mogelijk beeld te laten zien van hoe leven met een maagverkleining is. Welke keuzes ik maak. En ja óók als ik daarna beroerd ben.
Ik geniet destemeer van de meer dan veertig positieve berichtjes die ik kreeg. Van mensen het met me eens waren over balans en af en toe ook dingen eten omdat je er gewoon gruwelijk veel zin in hebt. Een paar daarvan noemden mij zelfs een inspiratiebron. Ha, ik voel me een halve influencer 😂. Dus ik ga weer vrolijk verder met influencen. Met een bordje boerenkool vandaag. Mét spekjes, zonder rookworst, want die is me te vet.
