Het gesprek met de chirurg van vorige week heeft me aan het denken gezet. Ik vind het een ontzettend lastig iets. Waar doe je goed aan? Eerder was ik stellig overtuigd dat ik een sleeve operatie wil. Want die is voor mijn gevoel minder ingrijpend. Maar de argumenten die Dr. Aarts had, zijn zo duidelijk dat het gek voelt om daar tegenin te gaan.
Bij WeightWorks hebben ze een nieuw soort gastric bypass operatie, de mini gastric bypass. Het is eigenlijk een soort combinatie tussen de sleeve en de bypass. De maag wordt namelijk net als bij de sleeve wat langer, ongeveer zo groot als je duim. Anders dan bij de sleeve wordt wel een stuk van de dunne darm omgeleid. Er wordt maar 1 verbinding gemaakt bij de darm en de darm wordt niet doorgeknipt. Op de site van WeightWorks kun je meer lezen over de mini gastric bypass.
Dr Aarts legde al uit wat voor mij de voordelen zouden zijn, namelijk dat het vooral beter is voor mijn diabetes en omdat het mijn stofwisseling gaat veranderen. Ik vind dat toch wel een overtuigend argument. Ik heb daarom gebeld met de kliniek en doorgegeven dat ik ga kiezen voor de mini gastric bypass en niet meer voor de sleeve.
Ondertussen kan ik beginnen met aftellen, want over minder dan twee weken ben ik al aan de beurt. En ik moet bekennen dat ik het toch wel erg spannend begin te vinden. Deze en volgende week heb ik een aantal digitale bijeenkomsten met een psycholoog en diëtiste. Ik ben best benieuwd hierna. Wat mag ik eten na de operatie, wanneer mag ik weer eten. Dat soort dingen.
Ik heb een beetje het gevoel dat ik had toen ik voor het eerst zwanger was. Je bent erop voorbereid, je hebt er zin in. Het is ontzettend spannend. Maar je kunt je ook totaal niet voorbereiden op hoe het in werkelijkheid is. En precies dat maakt dat de zenuwen soms door mijn keel gieren.
